متن مسلخ

مگه میشه توی درد
هم متعالی باشی؟
تازه با عینک ذره بینی مادر بزرگ
موقع سوزوندن عمامه مورچه‌سیاه
مگه درد داره عذاب وجدان؟!؟!
با طناب هر عذابت
میخوام وجدان بکشم

در سرم قارقار می چرخد
مسلخی در تمامِ تن برپاست
حالِ سربازِ روی مین دارم
که خبردار می شود باباست...
«آرمان پرناک»

مولای سبز پوش!
سوداگر سرزمینِ روح سرگردان من!
شاهد باش که ملامت و طعنه تلخ دشمنانت. مرا به ستوه آورده؛.
و دشنه ی نامردی شان قلبم دریده است
مرا ببین و مسلخم را که چگونه جلاد زمان به بند کشیده
مرا و سکوتم را در ابدیتی به نام جهل
مرا...

مزرعه خشکی شدم که مسلخ پروانه هاست \\

و یاد تو مترسکی مصلوب شده، بر سینه آن

ارس آرامی

تنها،
مرگ خود را می نگرد
در کالبدی خالی از احساس؛

زنده به گور
با چشمانی باز
در مسلخی
مسخ شبمرگی....