متن میعادگاه

من و تو،
غروبگاهان
روی نیمکت پارک، میعادگاهمان بود.
درخت کنار نیمکت
که همیشه درد دل های ما را می شنید،
تنه اش خمیده است.



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

چون عاشقت شدم،
دنیا را به چشمانت دیدم
زمزمه و صدای نفست و
کوچه ای که همیشه تو از آن گذر داری
میعادگاه آرزوهایم شدند...





-نامق هورامی
-برگردان شعر: زانا کوردستانی

اه ای آنیموس
که در لابه لای سایه های تاریک پنهانی
بر شب زفاف آفرودیت اگر نمی آیی
دیگر هیچ شعری و هیچ عشقی از این زن نمی تراود
و روح هرمافرودیت تا ابد در دیوارهای هر میعادگاهی زندانیست
و هر لحظه به یاد خواهی آورد
که زایش جهانی تازه...

به گوش ام خش خش پاییز زرد است
دل ام میعادگاه زخم و درد است
نمی آید صدایی از در و دشت
هوا بس ناجوانمردانه سرد است