متن سرد

شب های سرد را هیچ ژاکتی نمی فهمد
دستان یخ کرده ام اما چرا.
گونه های خیس را هیچ دستمال کاغذی نمی فهمد
بالش خیسم اما چرا.
گوشی تلفن چه می فهمد برای چه بوسیده میشود
کفش هایم چه می فهمد چرا یک کوچه ی خاص را هر روز قدم...

رفتی به سرِ زندگی خود؛ دلِ من هم،

باید برود بی تو زند سرد، نفس را.

شرابِ خون خورَد دلم،
زِ جامِ سردِ بی کسی؛
بیا؛ بشو، تو همنفس،
برای من؛ برای دل!

باد دانه‌های برف را در هوا رقصاند
و من در خلوت‌ترین خیابان شهر
با هر کدام از آن‌ها هم صحبت شدم
تا شاید خبری از تو بگیرم...

دخترک کبریت فروش

در شب های کریسمس، زیر برف های سپید
دخترک کبریت فروش، با قدم های لرزان و سرد
در تاریکی و سکوت شب، تنها و بی کس
با کبریت های کوچکش، آتشی روشن می کند

در خیابان های پوشیده از سرما و سکوت
آرزوهایش، همراه با نوری کوچک...

تو دیدی که: به قلبم درد، جاری ست؛
همان دردی، که تب می کرد، جاری ست؛
نخواندی، حسّ پُردردِ دلم را؛
هنوز آن التهابِ سرد، جاری ست!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس

تلاش برای ثابت کردن خود به دیگران کاری
پوچ بیش نیست
چرا که
گاهی یک رفتار سرد برای فهماندن به آدم ها کافیست
اینجاست که خاموشی؛
قدرت استتار کرده خود را نشان میدهد
بهنوش ولیزاده

انقلاب بود درونم

خوب شد نبودی دیوانگی من رو ببینی چه حرفی می زنم ،اگه بودی اون طور ناجور نمی شدم
دلتنگ تو بودم ،خیلی زیاد
میدونستی دلتنگی زیاد آدم رو عصبانی میکنه ؟؟
عصبانی بودم ،از تو نه ، از خودم ،که چرا اینقدر از تو پر شدم
می...

سردم مرا آتش بزن آتشفشان من
گرمم؟مرا خاموش کن ، آتش نشان من

عجیب!!!
-- سرد است،،،
لحظه به لحظه عمرم،
بدونِ گرمای دستان تو!
♥
به دیدارم بیا
گرم شود
-- زمستانِ سرد...




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

گنجشک هستم ، بر درخت تو غزل خوانم
بر سفرهٔ قلب تو من ، امروز مهمانم

از هیچ شعری بی تفاوت رد نشد چشمم
من تشنه هستم در پی اعجاز بارانم

هر روز من پاییز می بینم در این دنیا
من سالها در انتظار یک بهارانم

روزی مرا با سنگ...

برف هفت سالگی را بخاطر صدای پدر دوست داشتم پاشو ببین چه برفی اومده!

برف ده سالگی را بخاطر آدم برفی هایش،

برف چهارده سالگی را بخاطر اخبار و تعطیلی هایش،

برف هجده سالگی را درست یادم نیست درمیان افکار یخ زده بودم،

برف بیست سالگی قدم زدن های عاشقانه...

سرد است هوا پناه بر آغوشت
اینجا خبری نیست مگر آغوشت
راه از همه سو بسته و یخبندان است
ای عشق مرا بگیر در آغوشت !

چنان سرد شده ای که،
گمانم
به چله ی زمستان راه دارد!


(رها)

پاییز شماره ی 99
گرچه دلمرده و بی روحی
گرچه تاریک و سردی
گرچه به زمستان می مانی
گرچه سرزمینم همه سرد و یخی شده
اما تو باش
باش تا دلهای پر غصه را
علاج باشی
تو بهانه ای باش
برای باران چشمها
برگ ریزت درمان است
به دلهای پردردمان...

مثل هوایی
سرد که می شوی
بیشتر درونم حس ات می کنم...!

وقتی
نگاه ِ تو
سرد
از کنارم گذشت
اندوهانِ جهان
در من
پیچیدند!

سرد بود آن شب!
و چندیست که شبها سردند . . .

برف همان دوستت دارم های باران است
که روی دستان سرد ابرها باد کرده است

برف را دوست ندارم
وقتی کرمانشاه اینقدر سرد است.

هوا بس ناجوانمردانه سرد است ..

دمت گرم و سرت خوش باد !
سلامم را تو پاسخ گوی
در بگشای!
منم من میهمان هر شبت
لولی وش مغموم .
منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور .

نه از رومم ، نه از زنگم ،
همان بیرنگ بیرنگم .
بیا...

هوای خیالم سرد نبودن توست

راه سردو خانه سردو سفره سردو قلب سرد
ای دوصد لعنت به هرچه سردی و دورانِ سرد

عشق انسان را داغ میکنه
و دوست داشتن پخته،
هر داغی روزی سرد میشه، ولی هیچگاه پخته اى دیگر خام نمیشه .