متن نبودی

میان شعر و غزل ها حضور تو کم بود!
و قامت قلم من بدون تو خم بود...

نبودی و شب و روزم به گریه سر می شد...
میان خنده هم حتی همیشه ماتم بود!

من و خیال و هوای نوشتن از عشق ات
از اینکه قبل تو احساس من فقط...

دیشب نفسم بوی تو بود و تو نبودی
دل مست سر کوی تو بود و تو نبودی

از حنجرهٔ عشق صدای تو شنیدم
گوشم به هیاهوی تو بود و تو نبودی

بر شاخهٔ گل بوتهٔ تن تا نفسی داشت
دل قُمری یاهوی تو بود و تو نبودی

بر گونهٔ من...

در شهر به راه افتادم
در صورتِ تمام رهگذرهای خیابان
به دنبال چهره ی تو گشتم
و نبودی...

تو نبودی
بهار آمد
باران بارید
حضورت
در لابه لای گل ها و شکوفه های بهاریی نیز نمایان نشد
تو در پاییز هم نبودی
حتی حضورت زیر درخت نارنج هم نبود
اما من
سال ها برای چال کوچک کنار لبت هزاران هزار غزل سرودم
من سال ها مست می و...

آمدم
نبودی
برگشتم
بدون بوسه

صبح شنبه نبودی . . .
غروب جمعه نبودی . . .
روز تولدم نبودی . . .
بارون بارید نبودی . . .
تنها موندم نبودی . . .
همش نبودی . . .
همش نیستی . . .
همش . . . !