محبوبم همه چیز را نمیشود خرید...خیلی از چیزهای عزیز و دوست داشتنی در این جهان رایگان هستند...مثلا بوییدن بدن نوزادی تازه حمام رفته...خنکای آن طرف بالشت در سحرگاه یک شب جمعه...زنگ دری که می دانی عزیزت پشت آن ایستاده...عطر غذایی که توی راهروی ساختمان پیچیده...بوسه های خنک باد بر موهای...
سرد نشو ! جوش نزن ! فرزند زمین هستیم ؛ دنباله ی زمان فقط این نیست ؛ همه چیز سخت است همین جا ؛ همین حالا همینطور که داری شعرم را می خوانی - همه با هم داریم بُر می خوریم دنیا ارزان است گران است یک چبز آن هم...
چه کسی می‌گوید که گرانی شده است ؟ تن عریان ارزان ! آبرو قیمت یک تکه‌ی نان ! و چه تخفیف بزرگی خورده است ؛ قیمت هر انسان !
گل گندم خوب است گل خوبی زیباست ای دریغا که همه مزرعه ی دلها را علف هرزه ی کین پوشانده ست هیچکس فکر نکرد که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست و همه مردم شهر بانگ برداشته اند که چرا سیمان نیست! و کسی فکر نکرد که چرا «ایمان»...
هیچکس ما را برای خودمان نمیخواهد سادگی میکند کسی که تنهایی اش را ارزان می فروشد من تازه فهمیدم هیچ چیز به اندازه ی دوست داشتن خودم خوشحالم نمیکند..
به چیدن نگاه دزدانه ات دچار شدم اگر عسل نمی دهی نیش هم نزن! چرا اینقدر تو را ارزان می فروشی؟ لب و چشم و زبان را باید گران خرید
نیامدی و نچیدی انار سرخی را که ماند بر سر این شاخه تا زمستان شد نیامدی و ترک خورد سینه ی من و آه چقدر یک شبه یاقوت سرخ ارزان شد
هیچکس ما را برای خودمان نمی خواهد سادگی می کند کسی که تنهاییش را ارزان می فروشد. من تازه فهمیدم هیچ چیز به اندازه دوست داشتن خودم خوشحالم نمی کند..
