متن حمید مصدق

من با امید مهر تو پیوسته زیستم
بعد از تو؟
این مباد
که بعد از تو نیستم


_برشی از شعر در رهگذار باد
_حمید مصدق

وای باران
باران
شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما
چه
کسی نقش تو را خواهد شست؟

آی !
بازکن پنجره را
باز کن پنجره را
در بگشا
که بهاران آمد!
که شکفته گل سرخ
به گلستان آمد!

کاش آن آینه ای بودم من
که به هر صبح تو را می دیدم...
می کشیدم همه اندام تو را در آغوش...
سرو اندام تو
با آن همه پیچ
آن همه تاب...
آنگه از باغ تنت می چیدم
گل صد بوسه ی ناب...

جای تو خالیست
در تنهایی هایی که مرا
تا عمیق ترین دره های بی قراری می کشانند
جای تو خالیست
در سردترین شبهایی
که لبخندهای مهربانی را به تبعید می برند
جای تو خالیست
در دریغ نا مکرری
که به پایان رسیدن را فریاد می کنند
جای تو خالیست
در...

تو بهاری ؟
نه! بهاران از توست؛
از تو می گیرد وام
هر بهار، اینهمه زیبایی را...
هوس باغ و بهارانم نیست؛
ای بِهین باغ و بهارانم تو!

من شکوفایی گل های امیدم را در رؤیاها می بینم، و ندایی که به من می گوید:
"گر چه شب تاریک است دل قوی دار، سحر نزدیک است" دل من در دل شب خواب پروانه شدن می بیند...

من تمنا کردم ،
که تو با من باشی...

تو به من گفتی ...!
هرگز...
هرگز...

پاسخی سخت و درشت ،

و مرا

غصهٔ این هرگز کشت.!

در میان من و تو فاصله هاست
گاه می اندیشم
می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

من به خود می گویم:

چه کسی باور کرد

جنگل ِ جان مرا

آتش ِ عشق ِ تو خاکستر کرد؟

بهتر آن است که
غفلت نکنیم از آغاز ،
باز کن پنجره را صبح دمید ...

گاه می اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟
آن زمان که خبر مرگ مرا
از کسی می شنوی
روی تو را کاشکی می دیدم
شانه بالا زدنت را
بی قید
و تکان دادن دستت که
مهم نیست زیاد
و تکان دادن سر را که
عجیب!
عاقبت...

تو بهاری ؟
نه بهاران از توست از تو می گیرد وام
هر بهار این همه زیبایی راهوس باغ و بهارانم نیست ای بهین باغ و بهارانم تو ...️

.

تنها تو را ستودم
آنسان ستودمت که بدانند مردمان
محبوبِ من به سان خدایان ستودنی ست...

ای آیه ی مکرر آرامش !

می خواهمت هنوز

چه خوش دمی ست
زمانی که یار می آید

ای خیالت خاطرِ من را نوازشبار ...

بى تو مرغ درمانده،به شب گمراهم....

کیست به یاد چشم تو ، مست ؟
منم ، منم ، منم ...

در من؛غم بیهوده گی ها می زند موج...

بی تو
سرگردان تر از پژواکم
در کوه!

زآن لحظه که دیده بر رخت وا کردم
دل دادم و شعرِ عشق ، انشا کردم

نِی نی غلطم !_کجا_سرودم_شعری_؟
تو_شعر_سرودی_و_من_امضا_کردم

درون آینه ذهن من تویی برجا..

مرا با سوز جان
بگذار و بگذر....