متن اوحدی

ترا، ای چرخ، بسیار آزمودم

همانی و همانی و همانی!

بی تو تاریک نشستم، تو چراغ که شدی؟

بر من این جا تو اگر عرضه کنی هشت بهشت

ندهم دل به بهشت تو، که دیدار اینجاست

فرزند بنده‌ایست، خدا را، غمش مخور

کان نیستی که به ز خدا بنده پروری

بیتی از قصیده اوحدی

گفتی که: به وصلم برسی زود،مخور غم
آری، برسم،گر ز غمت زنده بمانم!

چو دل در دیگری بستی نگاهش دار، من رفتم

هزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود

نظر به روی کسی بر نمی کنی از ناز

دلبرا، در دل سخت تو وفا نیست چرا؟

صبرم از پای درآمد، تو مرا دست بگیر

امشب از پیش من شیفته دل دور مرو

نور چشم منی، ای چشم مرا نور،مرو

دیگری از نظرم گر برود باکی نیست

تو، که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو

جانا، دلم ز درد فراق تو کم نسوخت
آخر چه شد، که هیچ دلت بر دلم نسوخت؟

زِ لبت نبات خیزد
چو به خنده بَرگشایی!

بهار و بوستان ما سر کوی تو بس باشد
چراغ مجلس ما پرتو روی تو بس باشد

️️️

بی تو تاریک نشستم،تو چراغِ که شدی؟

دود از دلم برآمد، دادی بده دلم را...

نفسم گرفت ازین غم
نفسی هوای من کن...

که فراوان طلبت کردم و نتْوانستم...

دل رنجور مرا نیست به غیر از تو دوا

کس ندانم که جفا داند و بر ما نکُند...

کس ندانم که جفا داند و بر ما نکُند...

گفته بودی که: به فریاد تو روزی برسم

کی به فریاد رسی؟ ای همه فریاد ز تو

ﺭﯾﺨﺘﻢ ﺩﺭ طلبت ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻟﻢ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﺮﻭ

ﺑﺎﺧﺘﻢ ﺩﺭ هوست ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺩ، ﺑﯿﺎ

عمری که نه با توست، کَسَش عمر نخواند...