بیو فلسفی

در اولین سقوط...
به بال هایت ایمان خواهی آورد.

دنیاکیانی

بعضی آدم ها همیشه در کنار ما نمی مانند یک روز می آیند و یک روز هم می روند. آدمی که برایت وقت می گذارد خواسته هایت را برآورده می کند تماس ها و پیام هایت را پاسخ می گوید بیکار نیست وقتش را برایت خالی کرده. قدر این آدم...

عزیزحسینی

آمده ام که بروم
ماندنم به چه کار آید
وقتی همه رفتنی ست.

اندیشه ها، سایه های احساساتِ ما هستند، همواره تاریک‌تر، تهی‌تر و ساده‌تر.

تجربه میوه ای است که آن را نمی چینند مگر پس از گندیدن!

تمایلات خود را میان دو دیوار محکم اراده و عقل حبس کنید.

کسی که دارای عزمی راسخ است جهان را مطابق میل خویش عوض می کند.

ترسو قبل از مرگش بارها می­میرد؛ دلیر فقط یک بار طعم آن را می­چشد.

هیچ روح برتری نیست که آمیزه ای از دیوانگی و جنون را در خود نداشته باشد.

داروی شفابخش روح آدمی، فلسفه‌ است.

بر طبیعت جز با تبعیت از طبیعت نمی‌توان فائق آمد.

غریزه از هر عقلی باهوش تر است.

نیچه

هیچ فضیلتی مقدم بر این سعی که شخص،وجودِ خود را حفظ کند قابل تصور نیست.

اسپینوزا

جهان نسخه ای از اصل کاملی است که فقط نفوسِ حلّاقه میتوانند آن را دریابند.

افلاطون

ذهنم زمستانی است اما در قلبم بهاری ابدی جاری است.

ارزش یک اندیشه به‌ خلوص نیت گوینده آن بستگی ندارد.

قانونی که اثر عملیِ آن بیشتر باشد،در عالمِ نظر نیز درست تر است

بیکن

با به هنجاری است که میتوان نابهنجاریِ ستُرگِ روحانی بودن را درمان کرد.

آدم باید اول انسان باشد بعد دکتر.

درنگ، بهترین درمان خشم است.

هیچ آدمی آنقدر خوش حافظه نیست که دروغ گوی موفقی باشد.

هر که از خویش فرمان نَبَرد بر او فرمان می‌رانند. چنین است سرشتِ زندگان.

ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آن چیزی که بدان می نگری

در انحطاط کنونی جامعه، هرکدام از ما سهم به‌ سزائی دارد.