بیو

چیستم؟!_خاطره_زخم_فراموش_شده..

هرقدر بر خویشتن تنگی ازین منزل برآ...

لیلایِ هراسنده
نه
تمثیلِ زن این نیست

ای آرزوی گمشده مهمان کیستی..؟

نیست جز عشق تمنای دگر مجنون را...

شرح گیسوی تو را دیوانِ تشویشیم ما

آرزو به دلم ماند!
یک روز با تو زندگی کنم...

قافیه اول تا آخر
چشم های تو

گدا چون پادشه گردد گدا سازد جهانی را...

هر ذره ای از آب و گلم در هوایِ توست...

بی من، کنار سایه ی خود هم قدم نزن!

وقتى از چشم تو افتادم ، دل مستم شکست..

اگر تو زخم زنی بِه که دیگری مرهم

فکر کن میان خندیدن ، بغض قوت غالبت باشد...

به تدبیراز غم کونین ممکن نیست وارستن

خرامش در دل هر ذره صد طوفان جنون دارد

هزار سال به امّید تو توانم بود...

شمع رخ او بس است در شب بیگاه من....

بنگر خیالِ خوبش ، مژگان من گرفته ...

کان العالم کثیراً، و کنت أنا وحدی.
جهان فراوان بود و من تنها بودم.

می توان یافت ز آغازِ وفا ، پایان را...

تو بفرما که من سوخته خرمن چه کنم؟

به کدام امیدواری بروم به خواب بی تو...؟

مرا چه جای دل باشد چو دل گشته ست جای تو...