mohsenji13822

شبی به شدت مهربان شد،
از فردای آن شب دیگر ندیدمش...
بعضی از مهربانی ها بی دلیل نیست

محمدرضاکاتب میگه:
گاهی آدم به خاطرعبورازمرحله ای
چنان دردمی کشدوتغییرمی کندکه دیگر
خودش هم نمی تواندخودش رابشناسد.

و ناگهان یک روز،
در میدان شهر ،
یک پسر،
با خاطراتش ،
ترور میشود .

یه جوری به چشماتون دروغ یاد دادین که
دیگه به چشماتون هم نمیشه اعتماد کرد

بغض کبود آسمان ترکید،
و تو خوش شانس ترین ستاره ی دنباله دار شدی ...

غم انگیز بود
انگیزِ حمل بُغضی چند تنی روی گلو

+ در چه حالی؟
- حال گرفته ی استمراری

کلمه آدم میکشه !
یه وقتایی دستتونو چاقو میبره
یه وقت لبتون رو کاغذ می بره
اون وقت که با کاغذ میبره دردناک تره
چون کاغذ برای بریدن نیست !
کلمه نیومده بود ما باهاش آدم بکشیم
اومده بود ما باهاش به هم ابراز محبت کنیم
دست همو بگیریم
غم...

گفت :مادر جان
اگر روزی رفیقی مهربان آمد زِ تو پرسید فلانی کو؟؟
بگو: نا خود آگاه شبی جان داد!!!
اما تا لحظه آخر چنین میگفت
رفیقانم،عزیزانم

مرگ از تو مهربان تر است
که هر روز
به او نزدیک تر میشوم
اما تو ...

چه تلخ است علاقه ای که عادت شود...
عادتی که باور شود...
باوری که خاطر شود...
و خاطره ای که درد شود...