متن راز شب

بگذار نسیم
در پیچ مژگانت بیاساید،
شاید ببرد
راز شب را
از سایه‌ی چشمانت.

مهتاب اگر
تابِ نگاهت داشت،
می‌سوخت
در آهِ پنهانت.

ای کاش بگویمت آرام:
جانم کجاست؟
در جانت.

پنداشتم پشت دیوارشب سپیدی قایم است
ندانستم که تو خود سیاهی در سپیدی هستی

در جاده‌های تنهایی،
ردِ پای خیال تو را می‌جویم...
باد، نامت را نجوا می‌کند،
و شب، رازهایم را می‌داند
ای روشنیِ بی‌پایان!
در لحظه‌های ساکت دلم،
صدای تو هنوز جاری‌ست..."

آغوش بگشا
تا در بالین تو
پرده از راز شب بردارم ...