متن مثنوی

ز چشمت فرو ریخت بارانِ ناز
شکوفه زد آن دم به دامانِ راز

نسیمی گذر کرد و بوی تو داشت
دلم گم شد آن لحظه در عطرِ ناز

لبت خنده‌آورد و چشمم شکفت
چه خوش بود آن صبحِ حیرانِ راز

دلم بی‌تو در برفِ خاموش مُرد
بیا باز، ای مهرِ...

نه چشمی در شب به ناله‌ی ما خواب گیرد،
نه صبحِ وطن ز غم و خون تاب گیرد.

تو شعله زدی در دل‌های سردِ مردم،
که شاید زمین ز نفرین خراب گیرد.

تو ننگِ زمین و سایه‌ی سیه‌فام،
تو داغی بر دل‌های آزادِ ایران.

ز خونِ جوانان چه حاصل گرفته‌ای؟...

در باغ گل نرگس و سوسن خوش بو
در این دلم آتش عشقت افروز بو

در شب هجر تو پروانه ای می شوم
جانم را در پی تو افروز بو

در چشمانت رازهایی پنهان است
دلم در حال شکفتن راز بو

با لبخندت به دلم زندگی می دهی
عشق تو...

و در آن هنگام که مفتونِ شکوهِ نگاهت شدم؛
عشق معنا گرفت
به راستی که زبان به چه کار آید وقتی؛
تلاقیِ دو چشم، مثنویِ هفتاد منِ دیگری ست؟!
...
آمدی تا مَن زِ مَن خالی شود
یک مَنِ سرکش بمیرد
تا که مَن عالی شود
شیما رحمانی

از هزاران مثنوی و یک قصیده صد غزل...
سیب را از شاخه ی لبخند نابت چیده ام...

روشنی شادی و سرسبزی عزیزم مال تو...
آسمان عشق را در چشم نازت دیده ام...

بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

از روزهای سخت می آیی همیشه
تفسیر کوهی! روح دریایی همیشه

با زندگی و قصه اش در جنگ بودی
خورشید را با زخم های خود سرودی

طوفان غم زد در خودت گاهی شکستی
گاهی تو هم با بی کسی از پا نشستی

آیینه ای فریاد می زد حسرتت را
بر...

بیدار مانده ام که تورا مثنوی کنم
اسوده تر بخواب!عزیز دلی هنوز!

عشق یعنی
در میان صد
هزاران مثنوی
بوی یک تک بیت
ناگه مست و
مدهوشت کند.

️️️

عشق یعنی در میان صد هزاران مثنوی بوی یک تک‌بیت
ناگه، مست و مدهوشت کند..!