متن رضا حدادیان

یک شیشه اشک ناب برایت می آورد
افتد اگر به میکده ی اَبر، راهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

در شعرِ من قلمرو او جا نمیشود
بی انتهاست سلطنتِ پادشاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

از بس که سر کشیده جنونِ همیشه را
دیگر نمانده است ، سری در کلاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

در قحطی امید، شده سالهای سال
آغوشِ مهربانِ درختان، پناهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

راه گریز نیست مرا از منی که هست
خیمه زده ست دور و برمن، سپاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

دائم پراست از چمدان، ایستگاهِ باد
انگار خانه کرده سفر، در نگاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

..وقتی که پرده پرده دلم را نواختم
از ناله ی سه تار خودم گریه ام گرفت

یک تکّه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

کبریت زدی تا به شبِ فاصله ها
تکلیفِ خطوط تیره ام روشن شد.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

پُر شد  تقویمِ باغ،از ردّ بهار
پاییز، به قدرِ یک سَرِسوزن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شعری که در رگانِ من می جوشید
دریا دریا شرابِ مرد اَفکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شاخه شاخه برای عریانیِ باد
آغوشِ درختِ اَبر، پیراهن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

صد زخمِ نگفته در دلم بود ،ولی
با  دیدنِ تو ، زبانِ من الکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

تا چشم حسود، با دلم دشمن شد
فیروزه ی چشم تو، پناه من شد
رضا حدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

از بس که شانه کرده دلم گیسوی تورا
من باز کردن گره ها را بلد شدم.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

بی شک هزار آینه در من شکسته شد
تا تکّه تکّه منظره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

پُرشد اگر چه شعرِ من از لکنتِ خزان
امّا بهارِ حنجره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

افتاد سنگِ چشم تو در ذهنِ برکه ام
تا حلقه حلقه ، دایره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

از من عبور کرد خیابان، غزل غزل
تا التهابِ پنجره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

با تو مرور خاطره ها را بلد شدم
راه شکست دلهره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

من این سو تنها تو در آن سو تنها
ای کاش که محو می شد این فاصله ها!

با هر تپش انگار دلم می گوید:
لیلا ، لیلا ، لیلا ، لیلا ، لیلا...

رضاحدادیان
سرقرارباران
رباعی

اگر چه باغِ تو غرقِ اَنار خواهد شد
ولی به خونِ جگر اتفاق می افتد.
رضاحدادیان

به محض تَر شدن چشم اَبر، بی تردید
به گوش خاک، خبر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تویی که لبریز از شب شده ست  تقویمت
صبور باش! سحر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثمر اتّفاق می افتد!
رضاحدادیان