میپرسی عشق یعنی چه؟! و من تعریف خاصی ندارم برای عشق؛ ولی حتم دارم که چشمانت برای عاشق کردن منی که چیزی از عشق نمی دانم کافی ست!
هنوزم بهش فکر میکنی یا ن؟ گاهی وقت ها بیشتر از اینکه با کسی زندگی کنیم با خیالش زندگی کرده ایم با خیالش قدم زده ایم خواب و بیداری هایمان را با خیالش گذرانده ایم و با خیالش پیر شده ایم؛ سخت ترین قسمتِ زندگی همین است، که سهمت از...
وقتی میپرسی چرا از بین میلیون ها نفر عاشق تو شده ام دوست دارم فریاد بزنم رو به همان میلیون ها نفر و به همه بگویم من دلم را به موهای خرمایی اش باخته ام ... به چشمهایش به آن ابروهای کشیده اش به چال روی گونه اش به خنده...
صبح ، شروع عاشقی ست ... پس عاشقانه شروع می کنم صبح دوست داشتنت را ... که وجودت ، شب و روزم را بخیر می کند ...
یک وقت هایی بعضی شباهت ها آدم را نصفه جان میڪنند مثلا صدایی ڪه شبیه صدایش باشد خنده ای که شبیه خنده هایش و امان از چشم هایی ڪه شبیه چشم هایش باشند ...
بعد رفتنت یقه ی هیچ پنجره ای را نمی گیرم توی گوش هیچ دری نمیزنم به هیچ نیمکت و رابطه ی دو نفره ای حسادت نمیکنم یاد هیچ کدام از خاطراتمان نمی افتم!! من تمام تلاشم را براى داشتنت کرده ام.. برای ماندنت جنگیده ام و یک چیز را خوب...
میانِ این رفتن ها، نماندن ها، بد قولی ها و بی وفایی ها... باید باشد کسی که هوای دلت را داشته باشد! یک همدم برای شنیدن حرف هایت... برای بخیر کردن شب هایت،روزهایت، برای وقت هایی که دلت آغوشی بی منت میخواهد... و بودنِ " تو " در این میان...
ما تمام خود را خرج کسی کردیم که حتی یک سطر از عاشقانه هایمان را هم نفهمید، تمامِ احساس مان پایِ کسی هدر شد که حتی نفهمید برای ما همه کس است، به گُمانم عشق چیزی فراتر از دوست داشتن و دوست داشته شدن نیاز دارد؛ شاید چیزی شبیه فهمیده...
آدم هایی هستیم که گاهی عرضه ی دوست داشتن را هم نداریم در لفظ روزی عاشق هزار نفر می شویم، یکی را انتخاب میکنیم و بعد از اینکه به حد کافی وابسته اش کردیم، می شویم بی تفاوت ترین آدم روی زمین حرف هایمان، قول هایمان را فراموش میکنیم و...
شاید تحمل کردن بعضی چیزها سخت باشد ولی اجباریست؛ مثلِ گرمایِ تابستان بارانِ پاییز برفِ زمستان جایِ خالی اش...
دوست داشتن ما با عالم و آدم فرق میکرد... من و تو وقتی دلتنگ هم بودیم،نمی توانستیم همدیگر را در آغوش بگیریم... ما نمی توانستیم هر روز قرار های عاشقانه داشته باشیم... عصر ها نمی توانستیم پیاده رو های ولیعصر را قدم بزنیم... ولی همدیگر را دوست داشتیم... با همه...
روزی به خودت می آیی و میبینی هر چقدر برای بودنش جنگیدی او برای نبودن تلاش کرد هر چقدر برای جای خالی اش جنگیدی او برای نیامدن تلاش کرد ... از یک جایی به بعد میفهمی که باید کنار آمد با خودت با نبودنش با جای خالی اش با نخواستنش!...
حتم دارم ... یک تو در من جا مانده ... در زندگی ام ... که این گونه ... وقت و بی وقت ... دلتنگی... پایش را روی گلویم می فشارد... و راه نفسم را بند می آورد...
صبح شروع عاشقی ست پس عاشقانه شروع میکنم صبح دوست داشتنت را که وجودت شب و روزم را بخیر میکند ...
دوستت دارم همیشه که نباید برای بیانش کلمات را به خط کنیم و شعر و غزل بگوییم؛ دوستت دارم️ همین قدر ساده همین قدر دلچسب ...
گفت:چرا دلت گرفته؟! گفتم:نمیدونم گفت:دل که بی خود نمی گیره! گفتم:چرا! دلی که بی صاحب باشه میگیره خود و بی خود، وقت و بی وقت ...
صبح شروع عاشقی‌ست پس عاشقانه شروع میکنم، صبح دوست داشتنت را که وجودت شب و روزم را بخیر میکند..
یک وقتهایی بعضی شباهت ها آدم را نصف جان میکنند.. مثلا صدایی که شبیه صدایش باشد!! خنده ای که شبیه خنده هایش و امان از چشم هایی که شبیه چشم هایش باشند..!!
دلم بودنت را میخواهد می شود بیایی ؟ بمانی و هیچوقت فکر رفتن نکنی ؟!
