متن سخن ناگفته

اخبارِ ناگفته

در دهانِ بازِ فاشیستی تمساح های نیل

می‌چرخند

کلمه‌ها

تکه‌های گوشتِ آویزان از قلابِ زبان

دست‌ِ نخ‌های پنهان

عروسک‌گردانِ افکارِجهان

چشم‌های دریده‌ی مانیتور

سوال از آزادی را

فیلتر می‌کند

و پاسخ

در سکوتی بی‌صدا

همبستر بزاق

به حلقومِ هیچ می رسد

در مرامِ فرزندان کابالا

هر نقطه‌ی پایان...

سکوت چشم‌ها
گاهی حقائق؛ مهری محکم بر دهانمان می‌کوبند
که سخن از میان هزاران کلمات
فقط چشم را ، فقط چشم را
برای اعتراف انتخاب می‌کند
چشمی که چشمه‌ای پر از آب‌های شورِ دل تنگش را
بر تپه‌های بی سر و ته رخسار می‌فرستد
تا گذری از پهنای لب‌هایت کند...

صبح یا عصر
زیاد فرقی نمیکند
دلتنگیِ جمعه
از جایی شروع میشود
که دهانت پر از حرف است برای گفتن
اما کسی را نداری برای شنیدن...