متن شاعران کرمانشاه

..وقتی که پرده پرده دلم را نواختم
از ناله ی سه تار خودم گریه ام گرفت

یک تکّه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

کبریت زدی تا به شبِ فاصله ها
تکلیفِ خطوط تیره ام روشن شد.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

پُر شد  تقویمِ باغ،از ردّ بهار
پاییز، به قدرِ یک سَرِسوزن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شعری که در رگانِ من می جوشید
دریا دریا شرابِ مرد اَفکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شاخه شاخه برای عریانیِ باد
آغوشِ درختِ اَبر، پیراهن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

صد زخمِ نگفته در دلم بود ،ولی
با  دیدنِ تو ، زبانِ من الکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

نگاه کن !
گذشته  انگشتِ زخم
از جوانه ی باغ
مرا به خود بخوان
در واپسین بهار!
مریم گمار ۱۴۰۳/۱/۲۰

سکانس بعدی ؛

شکوفه ی امیّد!
اتّفاقی نیست
نهالِ روئیده
در ذهن  فردا...
مریم گمار ۱۴۰۳/۱/۲۰

پلک بستهِ  پنجره
آه می کشد خانه
از زخم  زبان و
نگاه پوسیده،
کنار می زنم  پرده را.
مریم گمار ۱۴۰۳/۱/۲۰