متن شاعر حسن سهرابی

چون آمدی


در شعر من چون آمدی اشعار من زیبا شود

چون می رسم هر جا به تو رفتار من زیبا شود


من از نگاری چون شما دارم به دل صد آرزو

رویا که می بافم ز تو افکار من زیبا شود

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

آتش به جان


آتش به جانِ من زدی

شعله بر این خرمن زدی


با آنهمه مهر و وفا

بر جانِ من خنجر زدی


حسن سهرابی

گریه کردم


هر زمانی،هرمکانی،زیر باران گریه کردم

تشنه بودم،خسته بودم،با بهاران،گریه کردم


در میان اشک چشمان، همصدا با مرد میدان

سر بدامن ،در بیابان ،همچو باران،گریه کردم

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

بی من نرو


ای ساربان،آرام جان،آهسته ران ،بی من نرو

ای بهترین، ای نازنین،پیوسته ران بی من نرو


ای جان جان ،ای دلستان ،با من بمان،بی من نرو

ای همزبان،ای یار جان،در این جهان ،بی من نرو

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

یارم شدی


ای بی وفا یارم شدی

نامهربان جانم شدی

.ای نازنین سالار من

همپای ایمانم شدی

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

گرفتی


از جدایی تا تباهی آسمانم را گرفتی

در سرابی جان جانات ساربانم را گرفتی


ای نگارم بیقرارم در سرایم گر نباشی

دلستانم گر نباشی آشیانم را گرفتی

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

جان داده ام

از بس نبودی در برم ای همزبان جان داده ام

من در زمین تنها شدم در آسمان جان داده ام


شیدای بی همدم شدم ای جان دل می خواهمت

اندر میان کهکشچن در آشیان جان داده ام


دیوانه کرد عشقت مرا مجنون بی صاحب شدم

ناله کنم...

بیهوده از این باغِ پُر از خار گذشتیم

اینگونه از این باورِ بیمار گذشتیم


سرخورده چو گشتیم از این گردش ایّام

پژمرده چو زندیق از آن یار گذشتیم

من از خشم هستی بلا دیده ام

که از رنج و سختی شفا دیده ام


ندارم شکایت ز دنیایِ دون

من از چشم خود هم جفا دیده ام

حسن سهرابی

پُر کن از سوسن و سنبل همهٔ ذهنت را

و تُهی کن همهٔ نفرت را،

قلبتان را پُر از مهر خدایی بکنید.

بگذار که تنها

بِرَود تا ته آن ثانیه ها.

دِلتان را بسپارید به باد.

بسپارید به دستان خدا.

بوی بهار در تن ثانیه ها پیچیده است،

بگذار که...

چه دل انگیز است،شکوه بهار

در اندوه زمستانِ بیقرار

در هیاهوی کلاغ ها و کفتارهای بی تبار

شکوفه های سر برآورده از سوز خزان

نشان از روییدن جوانه هاست

زمان پریدن پروانه هاست

فرمان دل بریدن از بهانه هاست.

و چه دل انگیز است،دمیدن سرود عشق

در ساز هستی.

خزانِ...

دانی که فرهاد چرا غمگین است

از این همه اخلاص چه دل چرکین است


امروز که بینی دلش غمگین است

اندر غم احساس آن شیرین است--------

شاعر حسن سهرابی

دِلَم اَندیشه را بی تاب می دید

تمام بیشه را در خواب می دید


میان اینهمه فریاد مرداب

تبر بر ریشه را جذاب می دید

حسن سهرابی

دانی که مرا طاقت بسیار نمانده است

در چهره من گریهٔ به اجبار نمانده است

اندر پس آن چهرهٔ غمبار

در حافظه ام چهرهٔ آن یار نمانده است

در چشم تو از هوس هوایی باشد

گمراهی و عشقِ بی وفایی باشد


از آنچه شود سهم تو در راندن من

تنهایی و درد بی شفایی باشد

روزگار عجیب خُشکیده است ز بی مهری باران.
مَشک آویخته شده بر در خانه تهی از آب است.
ساقی تشنه لبان مست به مسجد به نماز است.
همه دلخسته ز بی مهری هم......
همه تن ها،چه دلگیر ز تنهایی هم.
در این همهمه و ظلم فراوان,هراسان
همه آزرده ز تنهایی...

زیبای نا پیدای من
بی گمان تو به غزلی ناگفته می مانی....که بر زبان

هیچ شاعری جز من جاری نشده ای .

ومن تنها شاعری هستم بی شعر،که تو را عاشقانه سروده ام.
و غزلت یگانه ترین سروده هستی ام شد.

حسن سهرابی

ارتش چشمانت چه حماسه ای آفرید...
با نگاهی آشنا..
آنسان که اسیر کرد همه سپاه
چشمانم...
حسن سهرابی

در دوردستها به دور از هیاهوی روزها و بزم ها و رزم ها..

رقص گلها وبرگ ها و رنگ ها را به تماشا نشسته ام.
همگی ناگزیر به تغییریم.ظهور نزدیک است....
پادشاه فصلها(( پاییز)) چهره نمایان کرده است.
حسن سهرابی

پایان بی آغازی است وصلت عشق و مرگ،،،،،،،،
درسرزمینی که مبلغانش جاودانگی و فرزانگی
را درروزی که نخواهد آمد
به تو نوید می دهند.
حسن سهرابی

آرزویم این است جانا

که چُنان تیغِ فَلَک

بَر زَنَد از ریشه تو را

که دِگَر رنگ خوشی

هیچ نیایَد به دِلَت.

حسن سهرابی
sohrabipoem

به دورانی که شیر دَربَند و

دل چرکین

زِ دستِ نامرادیهای دوران است.

چه نا زیباست:

کوکِ سازِ نامَردی

به دستِ

کَرکس و کفتار.

حسن سهرابی

sohrabipoem

در مثنویت شعر زدریا بنویس

چکامه ای از((حاله))شیدا بنویس


گَر مثنویت با دلِ ما همراه است

فصلنامه ای از هجومِ غمها بنویس

حسن سهرابی

sohrabipoem

سُخنها رَدِپای وَهلِ مرگ است

که دائم با دلِ من در نبرد است


دلی خسته چُنین پیغام سَر داد

که مَرگ با جانِ من در جنگِ سرد است

حسن سهرابی

sohrabipoem