متن شاعران معاصر ایران

لحظه پایانی پیکار با مرگ است،

ولی

هر که جان گیرد سرانجامش،

پُر از حیرانی است

حسن سهرابی
sohrabi hassan
sohrabipoem

دریچه چشمانت را بگشای

بگذار نگاهت زیبا کند ، این شهر آشوب زده را .

بگذار نفسهایت آشفته کند ، سکوت دلهای

بیقرار را ، در هنگامه همنوازی ظلمت و درد .

نفسهایت را بگذار و بگذر،

در امتداد خیابانهای پنهان شده این شهرِ

غریب.

شاید در پسِ کوچه ای...

بادیدن چشمهای دریا غم خورد
آرامش روزگار او برهم خورد

پاپس نکشیدصخره،هرچند که او
ازجان موج،سیلی محکم خورد

رضاحدادیان
رباعی از کتاب سرقرار باران

و کوه ،کوه فرو ریخت هستی وبی شک
جهان بَدَل به بیابان شده ست بعدازتو.
رضا حدادیان

بهار دست تکان داد ودور شد از من
هوا ،هوای زمستان شده ست بعداز تو
رضا حدادیان

ای شکوفه ی سپید
بگو چطور پنهان کنم زیبایی ات را
که از لبخند آفتاب
وجیک جیکِ گنجشک ها تو می ریزی
مریم گمار

هرروز
چنارپیر
برای پرنده ها
تکّه تکّه
آفتاب می ریزد.

رضاحدادیان

یک تّکه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت

نشسته ای بر شاخه های رها
و باد را به طاعتی مُوهوم فرا می خوانی
و نمی دانی دست های او
در انحنای هیچ شکلی نمی ماند

ای غنچه لجوج!
به سطح بیاور مجال شکُفتن را
تا بتابد به نقطه های کور
و همچنان که هوا از اعماقت می گذرد...

ای غنچه لجوج!
به سطح بیاور مجال شکُفتن را
تا بتابد به نقطه های کور
و همچنان که هوا از اعماقت می گذرد
بی اعتبار شود سایه های تنهایی.

مریم گمار

کسی که آینه دار سپیده بود،چقدر-
-از آفتاب ،گریزان شده است بعد از تو

رضا حدادیان

خال بر سینه یار و دل گرفتار لبش

چشم بسته است دلم باز به هر موهبتش

.
حسن سهرابی

دانی که مرا طاقت بسیار نمانده است

در چهره من گریهٔ به اجبار نمانده است

اندر پس آن چهرهٔ غمبار

در حافظه ام چهرهٔ آن یار نمانده است

سایه

نزدیکتر از سایهٔ خود من به تو بودم

امّا،

دیوانه شدم چون که تو را

با غمِ بسیار بدیدم.

حسن سهرابی

تو آمدی

تو آمدی خاطره شد......اینهمه غصه و بلا

حافظه ام ضابطه شد.....در پس این همه خطا


تو آمدی فاصله شد....میان فتنه و وفا

دافعه ام جاذبه شد......برای آن مهر و صفا