شعر عظیم فلاح

در پی حادثه آمد که شود جان دلم
و پس از خود ندهد راه به مهمان دلم

قبل از او عقل فقط منبع تصمیمم بود
چشمش آموخت کنم گوش به فرمان دلم

انقلابی چو زن و زندگی و آزادی
شوری انداخت به هر نقطه ی ایران دلم

آمد و پا...

من بی تو در هیچ انجمنی هیچ نخندم
بی روی تو سوزنده در آتش چو سپندم
خوش باشد اگر با تو به دوزخ بنهندم

" در کاسه وصل تو اگر زهر دهندم
خوشتر که به پیمانه هجران تو قندم"




کی یار صدایم بکنی خوب من آخر؟
کی دل بکند قصه...

بر مزارم بعد ها گاهی بیا، بنشین ببین
تو برایم تب نکردی، من برایت مرده ام

عظیم فلاح

برف می بارید آرام
پشت این پنجره من
خیره چشمم به برون
و تمام هوس و خواهش من بود ،خدایا که شود
حجم این برف به حدی که رسد
صبح فردا ز همه جمله ای اینگونه به گوش:
مدرسه تعطیل است
اینک اما باز
برف می بارد آرام
پشت این...