متن عشق و نفرت

نقیض یار مومن باز، عبودم را فنایش داد
که سرو قد فراز آورد خشوع مو خضوعش داد
محبت بیشمار از او به اخمی از هلال ابرو
از ان چشمان مخموری که که ردی بر دوایش داد
به یک دم کافرش گردم به عشوه میشوم عابد
چنین داردمرا درمشت که صیادی...

باید بفهمی کجا دل شکسته‌ای
کجا از مرز انصاف گذشته‌ای

کجا بی‌دلیل قضاوت کرده‌ای
و کجا بی‌گمان دلی شکسته‌ای

اگر که ندانی، گرفتار خواهی شد
در دامی که خود از آن آگاه نشده‌ای

"تا در جای کسی نبوده‌ای، خاموش باش"
که در دنیای دل، کسی از دردش پنهان نیست، آگاه...

من دیر فهمیدم که با اقرار بر عشق
با دست خود از دوست، دشمن می تراشی
بینی و بین الله شب ها خواب داری!
اصلا ولش کن لعنتی، خوشبخت باشی...

علی صفری
از شاعران برجسته کشور که دهه شصتی می باشد و اشعارش بر جان می نشیند