متن فاخته

آسمونَه مه اِیا نور بارون ایکنه
کوچه ی شَوونه بَی نور خُش چراغون ایکنه خفته از حریر نازک مهتووه باغ
دیدَه نه مَلوسیِه ، ای خُفته حیرون ایکنه
سرو مفتون ایبویه بَی دیرَن رخسار مَه
بید مجنون ایبویه،گیسو پریشون ایکنه
فاخته هوهو ایکنه مِن لای شاخه یل
یا بیرون ایایه...

ای ابر چراست روز و شب چشم تو تر
وی فاخته زار چند نالی به سحر
ای لاله چرا جامه دریدی در بر
از یار جدایید چو مسعود مگر

آن قصر که بر چرخ همی زد پهلو

بر درگهِ او شهان نهادندی رو

دیدیم که بر کنگره اش فاخته ای

بنشسته همی گفت که: «کوکو، کوکو؟

مرا بخوان
شبیه فاخته ای تنها
که از قلب زمستان
لاله ها را
با پیراهن قرمز رویایی شان
عاشقانه می خواند..