متن دامن

لبخندت
شکافِ زمان است
که از دهانِ آسمان
به خوابِ زمین نشت کرده

در هر چینِ گونه‌ات
کهکشان‌ها خم شده‌اند
و زمین،
با دامنِ پرچینش،
خوابِ ستاره‌ها را می‌بوید

آسمونَه مه اِیا نور بارون ایکنه
کوچه ی شَوونه بَی نور خُش چراغون ایکنه خفته از حریر نازک مهتووه باغ
دیدَه نه مَلوسیِه ، ای خُفته حیرون ایکنه
سرو مفتون ایبویه بَی دیرَن رخسار مَه
بید مجنون ایبویه،گیسو پریشون ایکنه
فاخته هوهو ایکنه مِن لای شاخه یل
یا بیرون ایایه...

گُلسَرَت
چنان عطررُباست
که آنثیا
گل‌های دامنش را
پرپر کرده

نمی ترسی
از هیچ چیز نمی ترسی!
جای گُل های دامنت
مین هم بکارند
باز هم بی پروا
می رقصی...
«آرمان پرناک»

حریرِ دامنت را دوست دارم؛
گلستان تنت را دوست دارم؛
میانِ باغِ رویاییِ احساس،
ترنّم کردنت را دوست دارم!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

غزل «دامن» 😊

جز پیش من پیش کسی دامن نپوشی
عشقم لباسِ باز و مُستهجن نپوشی

رسوا شدی ترشیدی از چشمم نبینی
لولو شدی چادر سر خرمن نپوشی

با خواهر دیوانه ات ابیانه رفتی
با دُکمه های باز ، پیراهن نپوشی

با آن کمر که امپراطورش شریف است
قبل از...

کاش !
جای برگ های پاییزی بودم
تا آخر یک روز نقش دامنت می شدم
با برگ یا بی برگ ،مهم ،دامن توست..........................
حجت اله حبیبی

پناه می برم از بغض در گلو مانده
به دشت دامن گلدار مادرم گاهی

نبض نگاهت را
به گل های دامنم سنجاق کرده ام
از سایه ها که بگذری
خواب هایت
پر از سپیده ی صبح می شوند.

این شعر
گوشه ی دامن زنی
از ذشتستان است
بتکاندش...
کام تمام گنجشک های جهان
شیرین می شود

شعرهایم
مثل دامنت
کوتاه
باد که می وزد
شاعرترمی شوم

جان من / دست تو
و دست تو
در دامن باد!