متن مریم جوکار دلآرام

چقدر برای چشمانم
شاعران شعر گفتند
فقط تو خوب
جای زخم هایم را
سطر به سطر سرودی

مرهم هایت را بردار
برویم یک جای دنج
زیر آفتابی که نیست

تا در سکوت مطلق مهتاب
طبق طبق
عاشقانه های جاری نشده
بر قلم را
تحفه قلبت دهم

فقط آهسته سر بر...

چشم هایت
به درد سرت می ارزد

مردی میان سه ضمیر
مبهوت مانده
من رد چشمان  تو را 
او  رد مرا دنبال می کند

کافه تنهایی را  
خشت به خشت آجرها
در گوش هم
زمزمه می‌کنند
برگشته و چون همیشه
فنجان دلتنگی  را
سر می کشد

اشک
رد پای خاطرات را
کجا باید ببارد

چشمان تو شعر من غزل خواهد کرد
تلخی ِ زندگیم چون  عسل خواهد کرد

این جاده منتهی به عشق آخر است
فیثاغورث این مساله حل خواهد کرد



مریم جوکار دلآرام

و چشمانت شهر آشوب شعرهایم
که سکرش در هیچ شرابی که هفت زمستان را دیده نمی گنجد.

و اما دستانم را که می گیری
می پرم از خواب بی حوصلگی..
 قفل دستهایت جهان یک نفره  را
کلید هشت میلیاردی می زند.
و امان از گرمای آغوشت؛ هرم مرداد است بر...

فاجعه رفتنت
داغ تر از هرم مرداد
و زنی
که باد را
پشت پنجره
اوووووو می کند


-مریم جوکار دلآرام

توقف شادی در 5:35 دقیقه بامداد

نام هیچ کتابی
یک تراژدی دردناک
در هوای غبار آلود
زنی؛ در هیاهوی زندگی

تختی که مرثیه آه سر داد
و آرام بخش ترین صدا را گم کرد

خسته از گریز مرکز
دایره زندگی را
پرت می شود

یوغ هجر
بغض تمام نشدنی
نحس...