متن موهای بلند

ماه
در آسمان گیسوانت
تابید
و تندباد شعرم
در زلفت
پیچید
دوش
تمام شب
در گره‌های تاریک موهایت
گم شدم

با ناز گل‌های جهان
چشمانت را کشیده‌اند
که چشمانت...
این دو وسعت قشنگ،
زیست‌گاه ‌همیشه‌ی رقص و ترنم!
هر کلمه‌ایی با موسیقی صدای تو شنیدنی‌ست!
موهایت را که باز کنی،
آیینه از زیبایی‌ات سر می‌رود
و جهان از شعر!
البته این‌ شعر نیست ها!
پلنگِ اشتیاق است
که در لباس...

برخلافِ تمامِ دخترانی که
وقتی غم به در و دیوارِ دلشان
چنگ میزند، برای تسکینش زورشان تنها به موهایشان میرسد...
من موهایم را همیشه بلند میگذارم،
چرا که، رویاهایم را میان آن ها
می بافم و غم هایم را میانِ گره هایش جای می گذارم...!

مردا عاشقِ موهایِ بلندن....
مثلا مامان هروقت که یه تارِ موی من تو بشقابش هویدا میشه، یادش میوفته موهای من چرا انقد فره و وز و بدحالت و مدام از مدل هایِ کوتاهیِ جدید تعریف میکنه اما بابا...
اون حتی اگه از لایِ لوبیا پلوش موهای بلند منو بیرون بکشه...