محبوب ِ من یک خیابان وُ چند کوچه.... چقدر از تو دورم ؛ - تنها دل ِ عاشقم می داند وُ قاصدکی سرگردان ؛ که به پنجره ی بسته خورده ست !!
عاشق نشدم که برگی بریزد.. تا عاشقانه هایم رنگ پاییز بگیرد... که عشق ِ مرا اردیبهشتی ست پُر از مهر...!
دردی به دل ِ شکسته ، پنهان دارم محزونم وُ حُزن ِ پیر کنعان دارم یا عشق ، قسم به عصر عاشورایی در واحه ی غم ، شام ِ غریبان دارم
پاییز... - روحِ عریان شده ای ست در برزخگاه زمین...!!!. مویه گرِ فراقیِ پرواز و رویش... پاییز.... نابالغی ، برهنه پای تا رسیدن به سبز چشم مادرِ بهشت گم..!!! که هیچ از حوضک سینه هایش - شیرآبه ای ننوشیده ست...!!!!.........
صبح را دوست دارم که چشم های روشن تو را به دلم تعارف می کند. من، صبح ... و تازه دمنوشی از عشق!
تا تو فاصله ها دروغ اند.. .. کافی ست آغوشی بگشایی از عشق تا من سیمایی از آینه ی چشمهایت بیرون بزنم... ای همه ی بسترگاهِ آرامش ام...!!!.... ️️️
کاش !! اولین بوسه ی سال را از لبان تو آغاز کنم آی ، چشمهایت - تفسیر ِ سبز ِ حَوِل حالِنا ....!!!!....
