فاطمه باخدا
-اندکی نویسنده و شاعر
خطاب به کسانی که در روزهای سختی تنهایمان گذاشتند : آن روزها گذشت ، ما کمر خم شده ی خود را صاف کردیم ، بر زانوان زخمیمان مرهم گذاشتیم، شلوار خاکیمان را تکاندیم، قلب مچاله شدهمان را صاف کردیم و لبخند از یاد رفته را به یاد آوردیم، اما هر...
بعد تو بر هر چه پیش آمد ، من استادانه خندیدم،
تو گفتی میروم ، اما منِ دیوانه خندیدم..
در چشم هایم خیره شد ، درحالیکه لبخند پیروزمندانه ای میزد
زیر لب زمزمه کرد : - باورم نمیشه !
یک ابرویم را بالا انداختم و منتظر ادامه ی حرفش شدم
ادامه نداد ، همیشه ترفندش همین بود !
کنجکاو کردن من و در همان حال رها کردنم ،
ترفندی...
روی ماهت را که میبینم ،
ماه پنهان می شود !
دیدنت ماه که سهل است ،
آسمان از دیده ام پنهان کند !
فاطمه باخدا
هیچوقت کسی که تو شرایط سخت بزرگ شده رو ،
با اونی که تو پر قو بزرگ شده مقایسه نکن .
اینکار مثل این میمونه که ،
یکی رو بگیری انقدر کتک بزنی ،
که دیگه نای راه رفتن نداشته باشه ،
بعد زورش کنی بلند بشه ،
و مثل...
میدونستی این چیزایی که ؛
باهاشون جوک میسازی ،
بعضیا بخاطرش اشک میریزن ؟
گرانی درد دارد ، نه خنده !
فاطمه باخدا
شاید اون حرفی که زدی ؛
از نظر خودت یه جمله ی ساده باشه !
اما کسی که اون جمله رو بهش گفتی ،
صدای شکستن قبلشو شنید !
فاطمه باخدا
بنظر من هر آدمی دو تا رو داره ؛
یکی اون رویی هست که به تو نشونش میده ،
یکی هم اون رویی که به آدم های نزدیک زندگیش نشون میده !
پس اگه با تو خوب رفتار نکرد ؛
دلیل بر بد بودن اون نیست ،
فقط بخاطر اینه...