از چه رو موج بلا در...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
از چه رو موجِ بلا در غمِ ویرانه ماست؟
او ندانست که دریاچه پریخانه ماست
لب دریای جنون، آخرِ شه‌نامه ماست
قایقی هست که اندازه پروانه ماست
تا که امواج بلا برد به دریا ما را
دائما موج سواری حظ روزانه ماست
در تلاش است رُخَش را بزند بر رخ ما
آن مَهی را که تو گفتی که دلش خانه ماست
هر دلی طاقت گرداب و مصیبت که نداشت
کف دریا که تو دیدی، رخ افسانه ماست
گر به کوهی گذرت خورد به فرهاد بگو
شوقِ شیرینِ تو در شورِ ادیبانه ماست
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، رنج و مصیبت شاعر را با تصویر دریا و موج‌های بلا تشبیه می‌کند. عشق او، همچون ماهی در دریای جنون، مایه آرامش و هم درد اوست. با وجود سختی‌ها، شاعر در موج‌سواری زندگی، امید خود را به عشق و پایداری حفظ کرده و عشقش را الهام‌بخش خود می‌داند.