لحظه پایانی پیکار با مرگ است...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
لحظهٔ پایانی،
پیکار با مرگ است،
ولی —
هر که جان گیرد،
سرانجامش
پُر از حیرانی‌ست...
که ندانَد روح،
چون برخیزد از تن،
به کجا رود؟
در کدام آغوش،
شب را
بی‌صدا سر کند؟
و اگر نوری
در آن‌سوی نبودن
هرگز ندرخشد،
این همه جنگیدن
این همه رستن از رنج
چه معنا دارد؟
مگر نه امیدی‌ست
که ما را به رفتن می‌کشاند؟
مگر نه هراسی‌ست
که ما را به ماندن می‌بندد؟
آری،
زندگی،
پرسشی‌ست بی‌پاسخ
و مرگ،
پاسخی‌ست
که دیر می‌رسد...
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر به مرگ و پرسش‌های بی‌جواب پیرامون آن می‌پردازد. مرگ، پیکاری نهایی است که پس از آن، سرگشتگی و ناآگاهی از سرنوشت روح فرا می‌رسد. وجود امید و ترس، انگیزه رفتن و ماندن را شکل می‌دهند. زندگی، پرسشی بی‌پاسخ و مرگ، پاسخی دیرهنگام است که معنای رنج‌ها و تلاش‌های زندگی را زیر سوال می‌برد.