متن مرگ و زندگی

مرثیه ی بی دوا

بی تو منم خاطره‌ای سوخته
در دل آتش و پری سوخته

هرچه شنیدم همه تردید بود
هر که بدیدم همه تهدید بود

آمده ام تا که بگویی بمان
تا تو نگویی نروم از جهان

هر که مرا دید به هم ریخت رفت
در گذرم سایه بیاویخت...

وزنِ شعرم عروضِ استفراغ
گریه تنها ویارِ افکار است
ترس از تا شدن مچالیدن
مرگ بر هر چه شکل خودکار است


تِر بزن مُهلتِ دقایق را
پشتِ ته مانده های بالشِ خیس
جیغ در تُنگ تَنگِ آزادی
زنده بادا زبانِ ماشه ی هیس


آن ورِ کوچه های زندانی
انقلابِ دروغِ...

درد دارد قصّه‌‌های زندگی
چون که مرگ است عاقبت پایانِ ما

مرگِ سرخ امّا عزیزم مرگ نیست
شورِ پروازی‌ست تا بی‌انتها

حسّ نابِ زندگی دارد به جان
التهابِ مردنی شاد و، رها

امروز، جهان چهل‌و‌یک سال است که
مهربان تر شده،
از روزی که تو را
در آغوش گرفت.
و من، زنی بی‌سپر،
که از تو آموختم
عشق،
گاهی پناه است
گاهی آتش
و گاهی… هر دو
با تو، زن شدم.
با تو، بلد شدم مهربان تر شوم
بلد شدم دل ببندم...

در خویش شکستم، به نجوایی خموش
لبخند به لب، نقش بر دیوار دوش
امید به خورشید، ولی شب به تن
در سایه‌ی وهمی که شد بی‌خروش
سیراب نمودم گل پژمرده را
افسوس که خشکید زخم فراموش
بر دوش کشیدم تن مرده‌ای
غافل که نماند از او هیچ هوش
ای مرگ،...

آرزو به گور
خواهم رفت، می‌دانم
اما
روزی
درختی سبز می‌شود
که تو
با گازِ اولین سیبش
پرواز خواهی کرد...

چگونه غذا از گلو پایین رود
وقتی
گذشته‌ی تلخِ سنگین را بالا می‌آوری؟
با هر قاشقی،
حفره‌ای در ذهن کَندی،
سر از سلولی دیگر درآوردی...

ای زندگی!
سر از دنیای تو درآوردم!
اقرار می‌کنم قاتل، من بودم
که با چاقوی «بودن»
به جانت اُفتادم
اقرار می‌کنم
که پنجره، که کبوتر،...

روزی که برای گرفتن کارت اهدای عضو اقدام کردم، روزی معمولی نبود. شاید برای دیگران تنها یک امضا، یک کارت کوچک، یک تصمیم ساده به نظر بیاید، اما برای من لحظه‌ای بود که بیش از همیشه به زندگی، به مرگ، و به معنای بودن فکر کردم. همیشه از خودم می‌پرسیدم:...

ایلان ماسک:
مرگ چیه؟
مرگ یعنی از دست رفتن اطلاعات!
اگر شما متلاشی بشی اما بعدش فورا دوباره باز ترکیب بشی
بدون درد یا هر چیزی ، معنیش اینه که مُردی؟
نه، نه واقعا! چون هنوز داری ادامه میدی
پس مثل بازی های کامپیوتری شما در بازی میمیرید
اما بعدش...

تَهِ دالانِ بی قراری ها
واژه سمتِ جناس خَم می‌شد
در سراشیبِ باورِ بی مغز
از لباسِ مداد کَم می شد


گریه ها در مدارِ رسوایی
پایِ زِهدانِ چشم آویزان
نوبتِ زایمانِ پی در پی
زیر ساطورِ حضرتِ هَذیان


فالِ من قهوه ای ترین لحظه
توی فنجانِ چای لَم داده...

فَرق بود و نَبودت فَرق مرگ و زندگیمه

️️️