چه خوش بودیم با آن عشق...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
چه خوش بودیم با آن عشق پنهانی
به گوشم خوب میگفتی الفاظ ویرانی
تو بودی ماه شب تابم و من آن ابر تیره رو
به ظاهرکردمت پنهان ولی در چشم تابانی
نبودی جز خیالی دور و بس زیبا
که جا ماندی در اوهام و افکار خیابانی
از آن روزی که گم گشتی درون قاب آغوشم
مرا یاد نفس هایت بیرون میکند از حال انسانی
تو رفتی و.منم تنها کنار عکس زیبایت
توهم می زنم گاهی، به آغوشم تو زندانی
#فـــــاطــــــمــــه_مـــــهری
بداهه
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر بداهه از فاطمه مهری، خاطره‌ای عاشقانه و تلخ از یک عشق پنهان را روایت میکند. شاعر، عشق از دست رفته‌اش را همچون ماه می‌داند و خود را ابر تیره. این عشق خیالی، اکنون تنها در یاد و خاطره باقی مانده و فقدانش، گوینده را از حال طبیعی خارج کرده است. تنهایی و حسرت، او را به توهم حضور معشوق در آغوشش می‌کشاند.