اسفند ماه انگار با یازده ماه قبلش فرق دارد.
اسفند ماه صبور است، انقدر صبور که غصه های یک سال را روی دوشش نگه می دارد تا بهار بیاید و جان تازه ای به ماه ها بدهد.
اسفند ماه گریه ها و دلتنگی ها و جدایی هایی را که ماه به ماه، دست به دست شده اند یک جا تحویل می گیرد.
اصلا کسی چه می داند شاید برای همین هر چهار سال، یک روز کمتر طاقت می آورد و یک روز زودتر این بار سنگین را روی دوش بهار می گذارد.
اسفند غریب است، انقدر غریب که باید عصرهایش را با صدای شجریان غروب کرد.
انقدر دلگیر که باید برای هر ساعتش گوشی شنوا باشد و گوش کند درد و دل هایی را که در ته انباری خاک گرفته ی قلبت، انبار شده اند.
حالا حساب کنید پنچ شنبه باشد،
اسفند باشد و باران طوری تمام شهر را خیس کرده باشد که انگار بتهوون گوش کرده اند، ابرهایی که از عصر یک ریز می بارند.
راستی جانا،
امروز به اندازه ی غروب پنج شنبه ی اسفند بارانی، دلم برایت تنگ شده است.
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علیرضا سکاکی