باز از نگاه خیس من یاد تو می بارد رفیق
بر دفتر اشعار من بذر تو می کارد رفیق

واژه به واژه خط به خط تنهاتویی مضمون من
ای ناجیِ رویاییِ ابیات ناموزون من

پر از ترانه می شوم وقتی به یادم میرسی
جان میکنم از دوری ات پس کی به دادم میرسی

من تاسحر چشمم به در اما تو از من بی خبر
می میرم از دلتنگی ات تا صبح نمی ماند اثر

دستم به دامانت بیا وقتی نمانده خسته ام
با این همه تنهایی ام من عهدخود نشکسته ام

بیمعرفت رسمش نبودباچون منی یاغی شدن
رفتن به غیر از کوی ما بر دیگری ساقی شدن

آتش زدی قلب مرا من زنده ای جان داده ام
در حسرت آغوش تو ناجور تاوان داده ام

محکوم هستم پای دار جرمم تورا بوسیدن است
در چارچوبی از ستم با فکر تو پوسیدن است

حکمم شده آوارگی در کوچه های بی نشان
سر میرود ازسینه ام یاد تو چون آتشفشان

با عشق تو سر می کنم که آخر دلدادگی ست
هرچه کشیدم بعدتو ازدرد چوب سادگی ست

راهی نمانده پیش رو دنیا ته آبادی است
تیر خلاصم را بزن دل تشنه ی آزادی است

دیگر نمانده فرصتی باید ببندم بار خود
تو رفته ای جامانده ام زیر غم آوار خود
ZibaMatn.IR