پنجره باد می زاید
دیوار، زندان
در، رفتن
تابستان، پاییز
پاییز، جاده را مچاله می کند
زیرِ سر می گذارد
به خوابِ زمستانی فرو می رود؛
در میانِ قدم هایِ آشفته یِ یک مرد
جاده را بهمن دود می کند
بهار، سقط شد
در و پنجره، دیوار
جاده، دود
وَ پاییز اسیر خواب زمستان ماند
بانوی روزگار،دیگر جوان نیست
برای مردِ سرنوشت یک زنِ جوان پیدا کنید !
شاید \بهار\ دوباره متولد شد...
شیوا احمدی الف
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
