متن احساس ناامیدی

می گویند :انسان پناه انسان است
ولی بعد از تو
هیچ انسانی نتوانست پناه من باشد

خوشا به حال طناب
که دل سنگی دارد
نمیخواهد به او متکی باشند
لباسها را باید با زور گیره آویزانش کنی
تازه زمانی که باد می آید با او تبانی میکند

تنها کافیست که خسته شوی
آن وقت میبینی که تمام مشکلات تو را انتخاب میکنند آن موقع است که باید با کوهی از مشکلات مبارزه کنی

بعضی از آدما "بُزُرگ" نیستن،
"گُندِه" هستن!...

جهان اگر عیب و ایرادی دارد
به‌خاطر آدم‌هایی است که مثل شئ با هم رفتار می‌کنند.

کیلومترها فاصله دارم
از آرامشی که آرزویش را داشتم.

کاش بر اساس عدالت حکم صادر میشد
نه بر اساس قضاوت
ب کدامین گناه قضاوت می کنید درس عدالت را خوانده اید..