متن شب بو

پوشیده ای به چهره ی گلگون نقاب را
از تو گرفته باغ شب بو، عطر ناب را

وقتی که دید باغ تو هم صحبت گلی
باید که جای بوسه بگیرد گلاب را

من به زیباییت بارها غبطه خواهم خورد
به عطر گیسویت شب بو را خواب خواهد بُرد
هر کجا باشم با تو عاشقی ها خواهم کرد
مصرع به مصرع برایت در این عشق خواهم مُرد

این عطر ِسنگین 
آواز ماه است
که گیج  کرده مرا
یا شب بوها ی حیاط
که با هم
قدم می زنند...؟

رویاسامانی
۱۴۰۲/۳/۲۸

چقدر این دل هوای سرد دارد؛
هوای پر ز خاک و گرد دارد؛
ز بس شبنم چکاند احساس قلبم،
دلم شب بوی زرد درد دارد...
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

و خدایی که در این نزدیکی است

لای این شب بوها، پای آن کاج بلند...

دوباره
بوی شب بوها بلند شده
یا تو از این حوالی گذشته ای؟!