به نام حضرت عشق بوی گل و سبزه و سمن و نسرین بوی عشق و دل و دلداده و پروین صنما قبله نما جان ودلم را به فدایت که چگونه قدحی داده ای بامهر و وفایت که طبیعت شده زیبا از لطف و نگاهت دلدارا *حول حالنا* خواهیم از لعل...
دستانم بوی گل می داد مرا گرفتند... به جرم چیدن گل به کویر تبعیدم کردند و یک نفر نگفت شاید گلی کاشته باشد...
وقتی که شب باران می بارد بارانی دل انگیز که بوی گل می دهد. انگار هزار لب دعا می خواند انگار هزار عاشق نجوا می کند. محمد صالح- شاعر ازبکستان ترجمه : رسول یونان
بوی گل، بوی چمن،بوی شکفتن، یک طرف بوی تلخ قهوه ای در کافه با تو، یک طرف!
بوی گل گه گه که می آید، ز من جان می رود
چو شو گیرم خیالش را در آغوش سحر از بسترم بوی گل آیو
بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست دیگران از ساغر و ساقی و ما از یاد دوست
