متن فاضل نظری

سبزی سجده ی ما را به لبی سرخ فروخت

عقل با عشق کنار آمده، می بینی که...

زندگی روز و شبش از غم نشمرده پر است

از بس ڪه خلق پشت نقاب ایستاده اند

باور نمی ڪنند منِ بی نقاب را

لب باز کن که برایت شعر سرایم
وگرنه خاموش می مانم تا ابد.
سهراب نظری.

کسی برایِ ابد با کسی نمی ماند
زمانه است رفیقا! زمانه را بپذیر

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

در این دریا چه می جویند ماهی های سرگردان؟
مرا آزاد می خواهی؟ به تنگ خویش برگردان

زندگی این تاجر طماع ناخن خشک پیر
مرگ را همچون شراب کهنه کم کم می فروخت

در تمام سال های رفته بر ما روزگار
شادمانی می خرید از ما و ماتم می فروخت

من گلی پژمرده بودم در کنار غنچه ها
گل فروش ای کاش با آن ها مرا هم...

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم

آنکه یک عمر به شوق تو، در این کوچه نشست
حال وقتی به لب پنجره می آیی نیست:)!

با هرکه توانسته کنار آمده دنیا
با اهل هنر؟ آری! با اهل نظر ؟ نه!

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد...

دلواپس گذشته مباش و غمت مباد
من سالهاست هیچ نمی آورم به یاد
بی اعتنا شدم به جهان، بی تو آنچنان
کز دیدن تو نیز نه غمگین شوم نه شاد
رسم این مگر نبود که گر آتشم زنی
خاکستر مرا نسپاری به دست باد
گفتی ببند عهد و به من...

گفتی به من نصیحت دیوانگان مکن!

باشد، ولی نصیحت دیوانه می کنی...

رازی نهفته در پس حرفی نگفته است
مگذار درددل کنم و دردسر شود...

من که جز هم نفسی،
با تو ندارم هوسی
با وجود تو چرا
دل بسپارم به کسی

من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله، در تأخیر آفات است

ملال آور تر از تکرار رنجی نیست در عالم
نخستین روز خلقت غنچه را خمیازه میگیرد

اولین شرط معلم بودن عاشق بودن است

به دریا می زنم! شاید به سوی ساحلی دیگر
مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر

به حال آرزوهای محال خویش می گریم

فاضل نظرى :

هم از سکوت گریزان هم از صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم؟ چنین چرا بیزار..

هم از سکوت گریزان ، هم از صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم ؟! چنین چرا بیزار


{شهر ۲ - فاضل نظری}