متن فصل خزان

باران‌های پاییزی، قصه‌گوترین باران‌های دنیا هستند؛
آرام می‌بارند، اما در دلشان هزار واژه‌ی بی‌صدا دارند.
هر قطره‌اش انگار یادآور خاطره‌ای‌ست که نمی‌خواهد فراموش شود.
و وقتی بوی باران در هوا می‌پیچد،
جهان برای لحظه‌ای نفس تازه می‌کشد.

پاییز، فصلی است برای اندیشیدن…
برای قدم زدن در خیابان‌های خیس،
برای نوشیدن...

پاییز که می‌رسد، جهان آرام‌تر می‌شود…
انگار همه چیز در سکوتی باشکوه فرو می‌رود؛
درخت‌ها لباس‌های رنگی‌شان را می‌پوشند و باد، موهای خسته‌ی زمین را نوازش می‌کند.
هوا بوی خاک نم‌خورده می‌دهد، بوی چای تازه‌دم و پنجره‌ی نیمه‌باز،
بوی دلتنگی و حرف‌های نگفته.

پاییز فصلِ میانِ بودن و رفتن است....

من و دلتنگی و پاییز
چرا
می گویند ؛
اولین فصلِ خزان
مِهر و محبت باشد .
حجت اله حبیبی