متن مقاومت روحی

من زنی‌ام که سایه نمی‌شوم برای هیچ نوری،
قدم‌هایم روی زمین نرم است
اما غرورم از جنس کوه
نه برای دیده شدن
برای آن‌که بودنم،
خودش دلیل سکوتِ جهان است.

گاهی
در چالشِ یک شکست
امّید رهایی هست...

قوی بودن را از مادران سرزمینم باید اموخت..
لباس مردی را همه بر تن دارند.