دلم ابری ست ، کجایی همه ی شادی من؟!
ویرانه شدم خانه ات آباد کجایی کمتر بزن آهنگ غم انگیز جدایی فریاد سکوت من دلخسته بلند است گر چه نرسیده است به گوش تو صدایی در می زنم آنقدر که آخر به روی من در را بگشایی به تمنای گدایی شاهی و دلم مهره ی شطرنج توباشد خواهم که...
کجایی؟ای ز جان خوشتر ، شبت خوش باد من رفتم
شده پاییز، کجایی؟ منم و شیدایی...
ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجایی؟
برف بارید به این شهر کجایی بی من؟ کاش سردت نشود... دل نگرانم، برگرد.
دانم که مرا بی خبری می کشد آخر دیوانه شدم خانه ات آباد ، کجایی ؟
با آنکه زِ ما هیچ زمان یاد نکردی ای آنکه نرفتی دمی از یاد، کجایی ؟
گره افتاده به کارم کجایی ؟ تو و اون چشمات مشکل گشایین
دلتنگم و باید سراغت را بگیرم ایکاش میگفتی همین حالا کجایی...
