متن کولی

من نادان، هم زمان با کشیدن سیگار و
بوییدن رایحه ی خوش زمین،
مشغول به نوشتن زندگی نامه ام شدم!
تا که تمام شد،
به باد بسپارم که به مادرم برساند...
***
جویباری در نزدیکی ام بود
و هم زمان با نوشیدن شراب و
استشمام رایحه ی دلنشین زمین
مشغول...

دلبندم گاهی با خودم فکر میکنم ای کاش ما دو کولی بیابان گرد بودیم...روزمان با هیاهوی گنجشک های درخت چنار شروع می شد..چایمان را آتشی می نوشیدیم و شالمان را محکم به کمر می بستیم و می زدیم به دل کوه و دشت...کاش ما خوشه چینان ساده ای بودیم که...

کولی! دل دیوانه را، سرمست جامش کن، برقص!
هر چیز غیر از باده را،امشب حرامش کن، برقص!

کولی!! منه افتاده از پا هم،، بهاری داشتم
زخمی که از لطف خزان شد، التیامش کن، برقص

حرمت شکستند از دلِ، این عاشق بی هم زبان
امشب،تو دیگر مهربان شو،احترامش کن، برقص

حتی...

بخوان به معراج آغوشت مرا،
که سرزمین این کولی،
از مرز نفس های تو آغاز می شود…

رفت آن سوار کولی با خود تو را نبرده

شب مانده است و با شب، تاریکی فشرده

کولی کنار آتش رقص شبانه ات کو؟

شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟

خاموش مانده اینک، خاموش تا همیشه

چشم سیاه چادر با این چراغ مرده

رفت آنکه پیش پایش دریا ستاره کردی...