متن گلزار

دوستان گویند سعدی! خیمه بر گلزار زن
من گلی را دوست می دارم، که در گلزار نیست...
(سعدی)

بهار آمد بخندد گل به گلزار

بنفشه هر کجا باشد پدیدار

بخواند بلبل وحشی به صحرا

که عاشق را دلِ عاشق سزاوار

.

ز شادى در همه عالم نگنجم
به بوى آن که گلزارم تو باشى

️️️

چو سبزه سبز میگردد ز نوروز

به روز سیزدهم، آن روز پیروز

فزون بر سبزی دشت و چمنزار

به جان و دل بگردیم همچو گلزار

جوشِ بهار رخنه به دیوار می‌کند
بیهوده باغبان درِ گلزار بسته است

چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید
مگر آن یار گل رخسار از آن گلزار می‌آید
شبی یا پرده عودی و یا مشک عبرسودی
و یا یوسف بدین زودی از آن بازار می‌آید

دل که تنگ است کجا باید رفت؟
به در و دشت و دمن؟
یا به باغ و گل و گلزار و چمن؟
یا به یک خلوت و تنهایی امن
دل که تنگ است کجا باید رفت؟

پیر فرزانه مرا بانگ برآورد

که این حرف نکوست ،
دل که تنگ است...

اگر عالم همه پرخار باشد
دل عاشق همه گلزار باشد