متن ارس آرامی

هرچه شعر گفتم او نفهمید و نخواند!

دلبر من اهل کوچه مشهور علی چپ بود!

ارس آرامی

او را وطن کردم
مرا به غربت تبعید کرد...!

ارس آرامی

نذر کردم هرکه از کوچه معشوقه ما گذارد ،،

بشکنم سر به دیوارش تا یاد کنم عهد قدیم!

ارس آرامی

حس وجود تو همان رایحه نم باران بر خاک ،،
همان بوی پوست پرتقال نوبرانه روی بخاری ست

ارس آرامی

خدایا ، من یوسفی موافق عشقم ،،

در چاه روَم زلیخای نازل می شود!؟

ارس آرامی

اهل لعن و نفرین نبودم ولی ،،

کور شود هر کس نظر بر تو کند!

ارس آرامی

گفتم: تو آرزو کن اجابت کردنش با من ،،

گفت: همه آرزوهایم به خودم مربوط است!!

ارس آرامی

گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود ،،

باتو بودن سخت اعجاز می خواهد!!

ارس آرامی

فقیه شهر ما چو دید آن لبانت ،

فتوا داد زین پس شراب حلال است!

ارس آرامی

جوانی باختیم به رویایی تو ،،

که این باختن مرا عین بردن است

ارس آرامی

ظاهر عشق قشنگ است

ولی مرزی ست بین اظهار تا جنون...!

ارس آرامی

مگه میشه تو صدام کنی و باهار نشه...!

ارس آرامی

یک میز و دو نیمکت ،

من و یاد تو و یک دنیا نخوابیدن!!

ارس آرامی

مجتهد شهر ما تا چو دید آن لبانت

گفت: زین هرچه خورده ای حرامت!!

ارس آرامی

و شعر خلاصه ای بود؛

از جدال تیغه شمشیرت
با رییس قبیله رگ های من

ارس آرامی

چمدان بستن تو
معنی بیدادگری ست!

ارس آرامی

باز به خیابان این شهر نم باران زده است

چتر و باران هست و من همراه را گم کرده ام

ارس ارامی

باختن به تو عین برد است مرا

ارس آرامی

از آدمی که کسی جایش گذاشته
و به سمت شما آمده نترسید!
او معنی تلخِ جاماندن را می فهمد!

از کسی بترس که برای اولین بار می خواهد ماندن را تجربه کند،

از آدم بی خطا فاصله بگیر
او آمده تا اولین خطا را با شما انجام دهد!

او شما...

من نتوانم رها کردن تو را ،
رها کن غیر من را

ارس آرامی

من ندارم آن صبر حافظ شیراز را ،،

غلط می کنی از کوچه معشوقه ما... !!

ارس آرامی

سردی خانه و این دلم به کنار ،

تو بگو با این دو استکان چای سرد که مانده در سینی چه کنم!؟

ارس آرامی

دست هایم از انتظار تو یخ زد
سرما بهانه بود !!

ارس آرامی

عشق گاه مادراست گاه نامادری؛

گاهی چنان لطیف در آغوش می کشد
که چون شبنمی روی نسترن احساس طراوت می کنی،

و گاه بشدت سخت تا مغز استخوانت را می سوزاند که جهنم برایت خوش بهار می شود...

ارس آرامی