اسمت را می نویسم و ساعت ها به تماشایش می ایستم! یکهو ضربان قلبم تند می شود، شبیه قلب اسیر چشم انتظاری که منتظر است نامش را برای رهایی صدا بزنند. شعر: ابراهیم اورامانی ترجمه: زانا کوردستانی
بغض نا گفته ی دردم خبرت نیست مرا آسمانم شده ابری، هوایی به سرت نیست مرا پشت یک پنجره تا صبح نوشتم اسمت شمع چشمم شده خاموش، گذرت نیست مرا گرچه گفتم وقت رفتن به سلامت اما قصد برگشت ازین ره سفرت نیست مرا
چک چک صدات... بوی گل و خرمن طلات اسمت نبات خنده نبات و لبت نبات
این تو این هم جانم که میشود ضمیمه ى چند حرفىِ نامَت! حالا با هر به زبان آوردنِ اسمت، هزاربار جانم برایت میرود.️ ️️️
جوری زندگی کن که اسمت با جسمت نره زیر خاک
اسمت قسم راست منه
هزار بار آمدم خطت بزنم از قلبم خود خودت را یادت را اسمت را اما … فقط قلبم پر شد از خط خطی های عاشقانه !
فدای حرف به حرف اسمت
