متن امید دوباره

اگرچه می رَوَد از آسمان،ولی جلد است
دوباره بر می گردد کبوتر خورشید.

عاشق خسته، سایه‌ای است در امتداد غروب، گام‌هایش بر سنگفرشِ تنهایی بی‌صدا می‌لغزند.

چشمانش آسمانی است که باران را از یاد برده، اما هنوز در خود, ابر دارد. دلش آتشِ کم‌سویی است که شعله‌هایش را باد با خود برده، اما هنوز گرم است...

او عشق را نه در فریاد، که...

بندر، امسال غمگین‌تر از همیشه است...
موج‌ها آرام نمی‌گیرند،
باد، آرام نمی‌وزد...
و اسکله‌ی سوخته،
قصه‌های ناتمام دخترانی را در دل خود پنهان کرده است.

دخترانی که هنوز دست‌های کوچکشان را
برای گرفتن دستان گرم پدر،
سوی افق دراز می‌کنند...
اما حالا،
تنها دود خاطره‌ای تلخ در آسمان پیچیده است....

تولدت،

تصادف نبود…

خدا،

در لحظه‌ای که جهان داشت

از عشق خالی می‌شد،

تو را نوشت—

نه برای خودت،

برای ما

که دیگر باورمان نمیشد بهار دیگری در راه باشد



با تولدت،

فروردین،

ماه شروع بهار شد.



تولدت مبارک…

تو عیدیِ خدایی

به دلِ روزهایی

که هیچ نشانی از امید...

روزی که برای گرفتن کارت اهدای عضو اقدام کردم، روزی معمولی نبود. شاید برای دیگران تنها یک امضا، یک کارت کوچک، یک تصمیم ساده به نظر بیاید، اما برای من لحظه‌ای بود که بیش از همیشه به زندگی، به مرگ، و به معنای بودن فکر کردم. همیشه از خودم می‌پرسیدم:...