متن تک مصراع

بیا که جان مرا بی تو نیست برگ حیات :)

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد...

شهر، از مردم دلتنگ و دل آزرده پر است.

کو مرهم ات ای عشق ،ما بی تو میمیریم

ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو

محبوب منی با همه جرمی و خطایی

دل چو سوزد ﻻﯾﻖ ﺩﻟﺒﺮ ﺷﻮﺩ

عمرم به آخر آمد عشقم هنوز باقی

تاوان عمر رفته ی ما را که می دهد؟

بازآ که ریخت بی گلِ رویت بهارِ عمر...

همچنان بی تابی دل می برد سویش مرا

گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست....

رک بگویم! از همه رنجیده ام!

در دلم غوغاست اما رازداری بهتر است...

حافظ

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

(حافظ)

ندانمت که چه گویم تو هر دو چشم منی

که بی وجود شریفت جهان نمی بینم

ببین و بگذر و خاطر به هیچ کس مسپار

از هزاران دل یکی را باشد استعداد عشق

نور نبود هر درونی را که در وی مهر نیست

چو دل در دیگری بستی نگاهش دار، من رفتم

ز جهان کناره کردم که تو در کنارم آیی

مضطرب حال مگردان
منِ سرگردان را...

حافظ

آیینه رویا
آه از دلت، آه...

(حافظ)

هر که بی هنر افتد نظر به عیب کند...

(حافظ)