متن محمدعلی بهمنی

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است


درگذشت شاعر و غزل سرای معاصر زنده یاد
محمدعلی بهمنی را به خانواده محترم او
و اهالی فرهنگ و هنر تسلیت عرض می نماییم.
روحش شاد و یادش گرامی باد.

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب
بدیناسن خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب

‎ ‎ ‎

‎ ‎ ‎

من و تو ساحل و دریای همیم
اما نه! ساحل این قدر که در فاصله با دریا نیست

تو آسمانی ومن ریشه در زمین دارم
همیشه فاصله ای هست-داد ازاین دار
قبول کن که گذشته ست کار من از اشک
که سال هاست به تنهایی ام یقین دارم
تو نیز دغدغه ات از دقایقت پیداست
مرا ببخش اگر چشم نکته بین دارم
بخوان و پاک کن و اسم...

و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید :)

گاهی تو را کنار خود احساس میکنم
اما چقدر دلخوشی خوابها کم است

آغوش من و عشق تو
و لحظه ی دیدار

رویای قشنگی ست
و اما شدنی نیست ...

با همه ی بی سر و سامانی ام باز به دنبال پریشانی ام



طاقت فرسودگی ام هیچ نیست در پی ویران شدنی آنی ام



آمده ام بلکه نگاهم کنی عاشق آن لحظه ی طوفانی ام



دلخوش گرمای کسی نیستم آمده ام تا تو بسوزانی ام



آمده ام با عطش سال...

از حاصلضرب من و تو
عشق بپا شد...! ️

زبانم لال! اگر روزی نباشی من چه خواهم کرد؟
چه خواهد رفت آیا بر من و دنیای رنگینم؟

نباشی تو اگر، ناباورانِ عشق می بینند
که این من، این منِ آرام، در مردن به جز اینم

زندگی بی تو اگر مرگ نباشد، زجر است

من همه درد خودم را به تو گفتم جانا

اینکه درمان بکنی یا نکنی؛ مختاری!

تو چه کَردی که دِلَم، اینْ هَمه خواهٰان تو شُد..!؟

ایهام و استعاره و تمثیل و نقطه چین ...

آسان که نیست شاعرِ چشمان او شدن

تو کیستی؟ که سفر کردن از هوایت را

نمی توانم حتی به بالهای خیال !!!

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم

ای هرچه صدا، هرچه صدا، هرچه صدا ، تو

بخوان و پاک کن و نامِ خویش را بنویس

به دفتر غزلم هر چه نقطه چین دارم

تو آن شعری که من جایی نمی خوانم،که میترسم

به جانت چشم زخم آید چو می گویند تحسینم

شب که آرام تر از پلک تو را می بندم

در دلم طاقت دیدارِ تو تا فردا نیست

هوای عشق رسیده ست تا حوالیِ من
اگر دوباره ببارد به خشک سالیِ من

مگر که خواب و خیالی بنوشدم ورنه
که آب می خورد از کاسه یِ سفالیِ من؟

همیشه منظرم از دور دیدنی تر بود
خود اعتراف کنم: بوریاست قالیِ من

مرا مثال به چیزی که نیستم زده...

چیزی گم است در من،
از آرزو فراتر...

‏‏‏‏‏‏من و تو ساحل و دریای همیم، اما نه!
ساحل این قدر که در فاصله با دریا نیست

آغوش من و عشق تو
و لحظه ‌ی دیدار

رویای قشنگی‌ست
و اما شدنی نیست

من و
یار و دل دیوانه ،
بساطی داشتیم

عقل
ِ بیکار بیامد ،
همه را بر هم زد....!