متن جملات عاشقانه

خسته ام
حوصله ام لای بادگیرهای شمال دم کشیده است
دلم هوای چای دست های تو را کرده
یک استکان !
پرنگ!

خیال تو بَرَم میدارد و می برد...
تا سواحل دور...
تا جنگل های باران خورده ی بلوط
وَ بوی هیزم های خیس...
می برد به سرزمین دوستت دارم ها...
من در آغوش توام...
اینجا همه چیز رو براه است
و جز عشق خبری نیست.

ایلهان برک:

و ببوس مرا بی وقفه!
باز هم،
بلند بلند ببوس مرا
آری عشق،
همین سفرهای طولانی را می طلبد...

سال نو مبارک
سال نو مبارک
اما من دوست دارم بگویم: عشق نو مبارک!
واژه ها را مثل دیگران به زحمت نمی اندازم
من دوست ندارم احساساتم
مثل خواسته های دیگران باشد
من عشقِ پنهان شده درکارت پستالها را نمی پسندم
من تورا همانگونه درآغاز سال دوست دارم
که در...

یه روز، تنهایی ات رو، تنهاییم رو...
دعوت می کنم به یه قهوه
یه قهوه ی تلخِ تلخ!
من با حرفام، تو با خنده هات
شیرینش می کنیم:)

یک روز از من خواهی پرسید:
کدام برایم مهم تر است: زندگی خودم یا زندگی تو؟
و من جواب خواهم داد: زندگی خودم!
تو من را رها خواهی کرد زیرا نمی دانی
تمام زندگی من هستی …

دوستت دارم
و این یعنی گلوله مرا نمی کشد
مگر تو شلیکش کرده باشی
یعنی شبی که خوابت را نبینم
کابوس دیده ام
یعنی دست تو که نباشد
نمی دانم با دستانم چه کنم...

درِ قلبِ من بسته بود تو از کدام در وارد شدی؟

نزار قبانی:

از حیرانی و سکوتم غمگین نشو و گمان نبر که میان من و تو چیزی عوض شده ؛ آن گاه که نمی گویم دوستت می دارم ، یعنی که دوست ترت می دارم ...

مرا برای روز مبادا کنار بگذار!
مثل مسافرخانه ای متروکه ام
در جاده ای سوت و کور
یک روز
خسته از راه می رسی و
جز آغوش من
برایت پناهی نیست

خدایا ؛
فقط تو امیدی گرم در دل های نا امید هستی.


رحمان شاهسواری کینگ

«یا قلیل الکلام... لو أعلمک أن کلامک راحتی بتکثر حکی؟»

ای کم حرفِ من... اگر بگویمت که کلامت آرامِ من ا ست، بیشتر حرف میزنی؟️:)

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

چون دوستت دارم
راهی پیدا خواهم کرد تا نور زندگی تو باشم،
حتی اگر در تاریک ترین و دلگیرترین حال خود باشم.

_جسیکا کاتوف

اگر باد هم خاکم را ببرد و هیچ بشوم باز هم دوستت دارم.


-برشی از نامه فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان

سه کبریت ، یک به یک در شب روشن شد
اولی برای دیدن تمامی صورت تو
دومی برای دیدن چشمانت
سومی برای دیدن لبانت
و بعد تاریکی غلیظ برای اینکه
به خاطر بسپرم همه را
زمانی که تو را در میان بازوانم گرفته ام

مأیوس می بوسمت. ناتوان از کنده شدن از تو. ناتوان از کنده شدن از زمینی که تو در آن نفس می کشی. به اُمید دیداری زود، خیلی زود، عشق من.


-برشی از نامه های عاشقانه آلبر کامو به ماریا کاسارس (خطاب به عشق)

کمی آغوش تعارف کن
من دلتنگیِ محضم

تزر اوزلو:

زود بیا ؛
تو اگر نباشی
من دیگر هیچ کس را نخواهم دید .
که من بیشتر و طولانى تر از همه
تو را باور کرده ام ...

بهش مثل علیرضا اسفندیاری بگید:
هر چه دورتر می شوی
من؛
عاشق تر می شوم.
و هر چه نزدیک تر می آیی
بی تاب تر می شوم.
گویی عاشق که باشی
دور یا نزدیک
فرقی ندارد.
حتی اندک یاد تو
کافیست
برای بی تاب بودن.

هربار که نگاهت می کنم؛
جمله ای آشنا ، به ذهنم خطور می کند؛
در این سرزمین، هنوز چیزی هست که
ارزش زندگی کردن دارد...

دوست دارم:
مثل شاهین که می گه:
“ با لبات فاتحه ی هر غمیو می خونم،
من به آرامش وحشی چشات مدیونم.”
یا مثل سورنا که می گه:
“ من عاشق چشماتم، ماتم، ماتم، ماتم.
یا مثل کوروش که می گه:
شاید تلخ و بی مزه ولی مست چشاتم
یا...

من عاشق نیستم!
فقط گاهی حرف تو که میشود
دلم مثل اینکه تب کند گرم و سرد می شود
توی سینه ام چنگ می زند آب می شود

تو انتخاب من نبودی؛
سرنوشتم بودی،
تنها انگیزه ماندنم در این زندگی بی اعتبار.