مهدیه

چه فرقی می کند
دنیا تو را پر داده یا من را.
جدایی حاصلش مرگ است
اگر از لاله، لادن را...

این خیلی خوبه که سریع ترین دونده تو باشی
اما نه وقتی که داری تو مسیر اشتباه می دوی!

عشق چیزی نبود که ما می خواستیم.
ما با هم بودن را می خواستیم!
اما با هم رفتن هم نصیبمان نشد...

و درد
به مویرگ هایمان رسیده بود
اما هنوز
لبخند می زدیم:)

و من چه بی تابانه می خواهمت:)

شاید اندکی بعذ در گذر جاده ها
بی تفاوت از کنار هم بگذریم و بگوییم:
آن غریبه چقدر شبیه خاطراتم بود...

او ستاره بود
و من آسمان
کدام آسمان بدون ستاره زیباست؟!:)

امید را برای روز های بد ساخته اند
و چراغ را برای تاریکی

یه روز، تنهایی ات رو، تنهاییم رو...
دعوت می کنم به یه قهوه
یه قهوه ی تلخِ تلخ!
من با حرفام، تو با خنده هات
شیرینش می کنیم:)

اما شبی هست که هممون قراره از ته دل گریه کنیم.
تاریخ اون شبو فراموش نکنید.
نه برای اون شب؛ بلکه برای صبحش!
برای اون آدم دیگه ای که روز بعد، بهش تبدیل شدید...

بیا برای همدیگه
کسی باشیم
که وقتی یکیمون بیخیال خودش شد
اون یکی بیخیالش نشه!

دوستت داشتم...
و چه حیف که مال من نبودی:))

انتهای داستان ما
از همان ابتدای داستانمان فاش
آنجا که قصه گو گفت:
یکی بود.... یکی نبود:)