متن حسن سهرابی

آتش زیر خاکستر

چه حرفها و سخنهایی که در قلبم

چنین مرموز در خوابند،

ولی،

آتش بَرآرد سَر از آن خاکستر سردم

در آن روزی که

برخیزد هزاران شعله ها از آن.

((زیبای نا پیدای من))


ما ترک جان چو کردیم

در این دیار یاران


از این همه هیاهو

جز رنج دل ندیدیم

@sohrabipoem

چشمانِ فلک

چشمانِ فَلَک کور شود


گَر نتواند،


این عشقِ میانِ

من و آن یار ببیند

@sohrabipoem

چه کنم

چه کنم تو را که دیوانه ای

ز بهر می عاشق میخانه ای


دل زتو من هیچ نَبُرَم ای رفیق

گر چه تو خود رفیق هر خانه ای

زیبای ناپیدای من:

امشب دلم شیدای تو....

آتش گرفت از یاد تو..

یا ساز دِل را کوک کن.....

یا بَر شِکن ساز مرا...